Na Fogo, wulkanicznej wyspie Zielonego Przyladka do jednego z mieszkańców podchodzi Japończyk i oferuje herbatę parzoną zgodnie z japońskim zwyczajem. Reżyserce wspaniale sie udał film z elementami realizmu magicznego.
Kolonii nie mieliśmy, choć lubimy wspominać, jak to Madagaskar miał się nią stać. Wystawa w warszawskim Muzeum Etnograficznym stawia pytanie: czy udało nam się uniknąć kolonialnego myślenia?
“Bałem się bardziej niż w RPA” – tak o swoim pobycie w USA mówi Ernest Cole, południowoafrykański fotograf sprzeciwiający się apartheidowi.
Kulu jest wybredny: nie je z miseczki. Trzeba go wyprowadzać, by najadł się mrówek i termitów. Na Netflix film o tym łuskowcu.
Sprzeciwem wobec apartheidu były jego zdjęcia, o których wiedział, że niosą ze sobą ogromne ryzyko. „Byłem świadomy, że po tym nie będę mógł już mieszkać w RPA, ale mnie to nie obchodziło”.
„Zupełnie niczego” - brzmiała odpowiedź jednego z zimbabweńskich profesorów historii na pytanie, czego uczono go w szkole o budowniczych Wielkiego Zimbabwe. „Uczyłem się tylko o działaniach białych kolonialistów, misjonarzy i odkrywców”. Pytanie zadała autorka „Afrykańskiej historii Afryki”, która to książka każe nam na nowo popatrzeć na to, czego uczono i nas w szkołach o historii tego kontynentu.
Od kilku lat zachęcam Was na tym blogu do oglądania ciekawych filmów z Afryki. Dziś nadszedł czas, by Was zaprosić na film w mojej reżyserii. Bezpłatne pokazy w wielu miastach w Polsce!
W przeddzień wybuchu II wojny do ówczesnej brytyjskiej Kolonii Kenii przyjeżdża żydowska rodzina Redlichów, uciekając przed nazistowskimi prześladowaniami.
Zaczyna się niewinnie. W prowincjach południowych, jak w Maroku nazywają Saharę Zachodnią, jest więcej niż gdzie indziej policji. Widać „zabezpieczone siatkami więźniarki z dziwnie pokiereszowaną karoserią. Mundurowi nagle, jakby w popłochu, przekierowują ruch na inną ulicę”.
„Nie przestaje mnie zadziwiać upór, z jakim pomija się niewolnictwo, kolonializm i terytoria zamorskie w analizach współczesnej Francji i polityki jej kolejnych rządów od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku” - pisze Françoise Vergès, pochodząca z Reunion.
Cześć! Teraz, po kilku latach i prawie 250 wpisach, nazwałabym mój blog: Kraje Afryki. Piszę o podmiotowości miejsc nieznanych. Piszę o tych kawałkach Afryki, które udało mi się już ogarnąć. Przeczytaj więcej »
Na Fogo, wulkanicznej wyspie Zielonego Przyladka do jednego z mieszkańców podchodzi Japończyk i oferuje herbatę parzoną zgodnie z japońskim zwyczajem. Reżyserce wspaniale sie udał film z elementami realizmu magicznego.
Kolonii nie mieliśmy, choć lubimy wspominać, jak to Madagaskar miał się nią stać. Wystawa w warszawskim Muzeum Etnograficznym stawia pytanie: czy udało nam się uniknąć kolonialnego myślenia?
“Bałem się bardziej niż w RPA” – tak o swoim pobycie w USA mówi Ernest Cole, południowoafrykański fotograf sprzeciwiający się apartheidowi.
Kulu jest wybredny: nie je z miseczki. Trzeba go wyprowadzać, by najadł się mrówek i termitów. Na Netflix film o tym łuskowcu.
Sprzeciwem wobec apartheidu były jego zdjęcia, o których wiedział, że niosą ze sobą ogromne ryzyko. „Byłem świadomy, że po tym nie będę mógł już mieszkać w RPA, ale mnie to nie obchodziło”.
„Zupełnie niczego” - brzmiała odpowiedź jednego z zimbabweńskich profesorów historii na pytanie, czego uczono go w szkole o budowniczych Wielkiego Zimbabwe. „Uczyłem się tylko o działaniach białych kolonialistów, misjonarzy i odkrywców”. Pytanie zadała autorka „Afrykańskiej historii Afryki”, która to książka każe nam na nowo popatrzeć na to, czego uczono i nas w szkołach o historii tego kontynentu.
Od kilku lat zachęcam Was na tym blogu do oglądania ciekawych filmów z Afryki. Dziś nadszedł czas, by Was zaprosić na film w mojej reżyserii. Bezpłatne pokazy w wielu miastach w Polsce!
W przeddzień wybuchu II wojny do ówczesnej brytyjskiej Kolonii Kenii przyjeżdża żydowska rodzina Redlichów, uciekając przed nazistowskimi prześladowaniami.
Zaczyna się niewinnie. W prowincjach południowych, jak w Maroku nazywają Saharę Zachodnią, jest więcej niż gdzie indziej policji. Widać „zabezpieczone siatkami więźniarki z dziwnie pokiereszowaną karoserią. Mundurowi nagle, jakby w popłochu, przekierowują ruch na inną ulicę”.
„Nie przestaje mnie zadziwiać upór, z jakim pomija się niewolnictwo, kolonializm i terytoria zamorskie w analizach współczesnej Francji i polityki jej kolejnych rządów od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku” - pisze Françoise Vergès, pochodząca z Reunion.